Free 2 Play

Θυμαμαι εντονα οτι γελασα με την ψυχη μου οταν ειδα το 2009 το ετικετακι της τιμης του τοτε τελευταιου Call of Duty που ειχε κυκλοφορησει, πρεπει να ηταν το Modern Warfare 2. Μου ειχε φανει ανεκδοτο το να κοστιζει ενα First Person Shooter, κοινο οπως πολλα αλλα, 60 ευρω. Ακομα πιο περιεργο μου φανηκε πως μεσα σε λιγους μηνες απο την εμφανιση του στα ραφια, το παιχνιδι εμπλουτιστηκε με πακετα με επιπλεον χαρτες για να αλληλοσφαχτουν οι παιχτες σ' αυτους, λες και το παιχνιδι ειχε εκδοθει στην αγορα μισοτελειωμενο, λες και τα 60 ευρω που ειχες ηδη δωσει ηταν για κατι λειψο. Μιλαμε για 5 χαρτες ανα πακετο, και συνολο 2 πακετα. 10 κομματια ψηφιακου περιεχομενου που οι κατασκευαστες εκριναν οτι ΔΕΝ αξιζε να τα χει ηδη ο καταναλωτης που ειχε τιμησει τον κοπο τους και ειχε αγορασει το παιχνιδι. Και μιλαω για αγνωμοσυνη απο μερους της εταιριας αναπτυξης, γιατι τα πακετα αυτα ΔΕΝ ΗΤΑΝ ΔΩΡΕΑΝ. Ναι, καλα διαβασατε, το κομματι πηγαινε 15 ευρω αισιως. 15 ευρω. Ακομη μου φαινεται αδιανοητο οτι καποιος θα πληρωνε 15 ευρω για 5 χαρτες, 3 ευρω ο χαρτης. Αν ειναι ποτε δυνατον. Εχουν υπαρξει φορες που πληρωσα 3 ευρω για ενα ΟΛΟΚΛΗΡΟ παιχνιδι, και αποδειχτηκε εξαιρετικο. Σορρυ μαγκες αλλα δε νομιζω οτι χτυπησατε πια ΤΕΤΟΙΟ επιπεδο στο δημιουργημα σας που να χρεωνετε 3 ευρω ενα κομματι ψηφιακου περιεχομενου. Αυτα σκεπτομενος δεν εχασα πιστη στην αγορα, ομως οσο και αν επειθα τον εαυτο μου οτι αυτα ειναι σημεια των καιρων και η συμφορα θα περασει, η ζημια ειχε ηδη γινει και ηταν μη αναστρεψιμη: η εταιρια που εξεδωσε το Call of Duty ξεκινησε ενα νεο τρεντ, αυτο των DLC (DownLoadable Content), επι πληρωμη δηλαδη προσθετου περιεχομενου το οποιο αν και ηταν ηδη ετοιμο και προγραμματισμενο την ημερα κυκλοφοριας του παιχνιδιου, οι εκδοτες κρινουν σκοπιμο να μην το συμπεριλαβουν στην εκδοση του παιχνιδιου και να τα πουλησουν σε μετεπειτα φασεις. Νομιζω δε χρειαζεται να εξηγησω γιατι το κανουν, ειναι μαλλον προφανης ο λογος: ΚΕΡΔΟΣ. Ουσιαστικα, μ' αυτον τον τροπο βρηκαν διοδο για να ξεζουμισουν ακομη περισσοτερο την ηδη ταλαιπωρημενη τσεπη του (Ελληνα) gamer.

Την ιδια στγμη, και παλι μιλωντας για καποιο σημειο στο σωτηριο ετος 2009, το αντιδοτο στη μαστιγα των ακριβων video games και του εξισου υπερτιμημενου DLC τους ερχοταν απο την παγωμενη Σουηδια. Κι αυτο διοτι η Digital Illusions CE (DICE), η εταιρια που μας εδωσε το θρυλικο Battlefield, ειχε ξεκινησει τα ευρειας κλιμακας εγκαινια του νεου της τιτλου, του Battlefield Heroes. Το εντυπωσιακο δεν ηταν οτι επροκειτο για αλλο ενα καλοφτιαγμενο παιχνιδι για τη μακρα σειρα των Battlefield, καθως δε διεθετε ουτε το γραφικο μεγαλειο ουτε τον ρεαλισμο στις καταστασεις μαχης των προκατοχων του. Το winning point της υποθεσης ηταν οτι το παιχνιδι ηταν ΕΝΤΕΛΩΣ ΔΩΡΕΑΝ. Και δεν κανω πλακα. Για το συγκεκριμενο παιχνιδι δεν εδινες δραχμη τσακιστη. Η DICE αποφασισε να διαθεσει το παιχνιδι για δωρεαν κατεβασμα απο το σαιτ της γι' αυτο ωστε να τραβηξει κοσμο να δοκιμασει το νεο της project. Η επιτυχια ηταν εγγυημενη. Το παιχνιδι, εχοντας περασει απο φασεις κλειστης αρχικα και επειτα ανοιχτης δοκιμαστικης περιοδου (beta), εδωσε νεα πνοη στην αγορα εχοντας εξαλειψει ολα τα λειτουργικα σφαλματα και bugs που το ταλαιπωρουσαν. Βεβαια, η DICE δεν το εφτιαξε για τη "φουκαριαρα τη μανα της" για να το δινει δωρεαν. Το επιχειρηματικο μοντελο της εταιριας ηταν αυτο των μικροσυναλλαγων, η microtransactions. Με λιγα λογια, στο καθεστως των μικροσυναλλαγων ο βασικος πυρηνας του παιχνιδιου ειναι απολυτως δωρεαν και προσβασιμος σε ολους, ενω οποιοσδηποτε θελει μπορει να δωσει ενα σχετικα μικρο ποσο (μιλαμε για 3 η 4 ευρω) και να αποκτησει ετσι αντικειμενα απο μια πληθωρα διαθεσιμων εξοπλισμων, απο οπλα μεχρι ενδυση για τον χαρακτηρα του. Εδω καπου ανακυπτει ομως ενα μικρο προβλημα. Ορισμενα free2play παιχνιδια που ακολουθησαν το παραδειγμα του Heroes, αλλα και το ιδιο το Heroes, υπεπεσαν στο σφαλμα να καταντησουν το καθεστως μικροσυναλλαγων τους (τη μονη πηγη κερδων τους οταν κατ' ουσιαν διαθετουν ολοκληρο το παιχνιδι τσαμπα) pay2win. Ο καθε gamer που ακουει τη σημερον pay2win και σεβεται τον εαυτο του εξοργιζεται, και αυτο γιατι σε τετοιες περιπτωσεις αυτοι που προτιθενται να ξοδεψουν λεφτα για επιπλεον εξοπλισμο ερχονται σε πλεονεκτικοτερη θεση απο αυτους που μενουν προσκολλημενοι στο free μοντελο. Πολλα οπλα εχουν καλυτερα στατιστικα μαχης, αρκετα ενισχυτικα εμπειριας μπορουν να αποκτηθουν μονο πληρωνοντας και στο τελος της μερας αυτος που χανει ειναι ο παιχτης που δεν ειναι σε θεση να μετεχει στις μικροσυναλλαγες και ως εκ τουτου να αποκτησει καλυτερα εφοδια απο τα στανταρ που διαθετει ο καθενας που κατεβαζει το παιχνιδι για πρωτη φορα. Τελευταια, υπαρχουν αρκετα παιχνιδια που ξεφευγουν απο αυτη τη νοοτροπια, ακολουθωντας ενα τελειως διαφορετικο μονοπατι: δε δινουν αξια μονο στο χρημα που θα ξοδεψει κανεις, αλλα και στο ΧΡΟΝΟ του. Ενα τετοιο παραδειγμα ειναι το Blacklight: Retribution, στο οποιο η αποκτηση οποιουδηποτε κομματιου εξοπλισμου ειναι δυνατη χωρις να χρειαστει ο παιχτης να καταξοδευτει. Κι αυτο διοτι μετα τη ληξη καθε αγωνα, ανεξαρτητως αν η ομαδα του παιχτη κερδισει η οχι, ολοι ανταμειβονται με ποντους που μπορουν μετεπειτα να ξοδευτουν για οπλα, σκοπευτρα, θωρακιση κτλ. Ως αντισταθμισμα για τη δυνατοτητα να μπορει κανεις να αποκτησει αντικειμενα τοσο με χρηματα οσο και με τους ποντους που αποκτα απλως παιζοντας το παιχνιδι, οι τιμες αποκτησης με τους δωρεαν ποντους ειναι σημαντικα υψηλοτερες αλλα σιγουρα οχι απαγορευτικες, αφου τα ποσα συγκεντρωνονται ευκολα αν καποιος εχει την ορεξη και το χρονο να ασχοληθει αρκετα με το παιχνιδι. Ολες αυτες οι εξελιξεις αναθερμαναν το ενδιαφερον των gaming κοινοτητων ανα τον κοσμο για τα παιχνιδια free2play , και ακομη περισσοτερο στην αυξηση της δημοτικοτητας τους συνεβαλε η διαθεση τους σε διαδικτυακες πλατφορμες με μεγαλη απηχηση οπως το Steam.

Παντως, στο συνολο τους τα παιχνιδια free2play δεν αποτελουν σε καμια περιπτωση νεο φαινομενο, αφου ειχαν ηδη ξεκινησει δυναμικα στις αρχες της δεκαετιας του 2010 απο ασιατικες χωρες και ιδιαιτερα τη Νοτια Κορεα, με τιτλους οπως το Combat Arms, το WarRock και το Runescape να αποτελουν πιονερους και αδιαφιλονικητους "βασιλιαδες" αυτου του κομματιου της αγορας των βιντεοπαιχνιδιων. Ωστοσο, η εποχη αυτων των παιχνιδιων οδηγησε τους απανταχου φαν να συμβιβαστουν με την ιδεα οτι τα δωρεαν παιχνιδια δεν μπορουν αν φτασουν σε επιπεδο γραφικης απεικονισης, περιεχομενου και ζωντανιας τα αντιστοιχα εμπορικα, καθαρα λογω του αντικειμενικου προυπολογισμου που διατιθεται στο σταδιο αναπτυξης των μεν και των δε. Νεοτερες κυκλοφοριες ομως, οπως το Retribution που προανεφερα, καταρριπτουν αυτο το στερεοτυπο, εκμεταλλευομενα πληρως τις τελευταιες τεχνολογιες στο χωρο της αναπτυξης βιντεοπαιχνιδιων, προσφεροντας μοναδικη εμπειρια στους χρηστες για μηδενικο ουσιαστικα αντιτιμο.

Οσον αφορα, τουλαχιστον κατ' εμε, το χωρο των δωρεαν βιντεοπαιχνιδιων, πρεπει να προετοιμαζομαστε για μεγαλα πραγματα στο μελλον. Οι δυνατοτητες περιοριζονται μονο απο την ανθρωπινη φαντασια, το κοινο εχει ακορεστη προσμονη για κατι νεο και καινοτομο που δε θα του κοστισει και οι εταιριες μπορουν να εκμεταλλευτουν ακομη πιο ευελικτα επιχειρηματικα μοντελα για να μεγιστοποιησουν τα κερδη τους. Only the sky is the limit.

Αυτα για τωρα. Θα σας δω στις διαδικτυακες αρενες, αλλωστε ειπαμε, τα ωραια πλεον ειναι ΚΑΙ δωρεαν!

Αυτοκαταστροφη

Δεν καταλαβαινω τους ανθρωπους. Οχι τις αναγκες τους. Αυτες μαλλον ειναι επιφανειακες τις περισσοτερες φορες. Σιγουρα καταλαβαινω τα συναισθηματα τους. Ιδιαιτερα οταν δεν τα κρυβουν, η οταν δεν φοβουνται να τα μοιραστουν. Αυτες ειναι στιγμες που μου αρεσουν: οταν ο αλλος δε φοβαται να σου πει οτι κατι τον πληγωσε, κατι τον στενοχωρει, κατι τον εκανε να πεταξει στον εβδομο ουρανο. Το να μοιραζεσαι τα συναισθηματα σου δειχνει συνεση, ειναι σημαδι υψηλης νοημοσυνης. Ξερεις δηλαδη τοτε μεσα σου οτι τη λυπη που μοιραζεσαι με καποιον αυτοματα θα τη νιωσεις μιση, τη χαρα που θα μοιραστεις θα τη νιωσεις διπλασια. Κερδιζεις σε καθε περιπτωση. Ο απεναντι σου θα επωμιστει για σενα ενα κομματι του βαρους, η θα κανει τις στιγμες χαρας ακομη πιο αξεχαστες.

Και ερχεσαι τοτε εσυ. Το αυτοκαταστροφικο ον, το κλειστο πνευμα. Γιατι κρατας μεσα σου αυτο που νιωθεις; Γιατι το κρυβεις; Σε ποναει; Αντιμετωπισε αυτο που σε ταλαιπωρει στα ισια. Το να τρεχεις να ξεφυγεις απο οτιδηποτε σε καταρρακωνει ειναι δειγμα αδυναμιας, σημαδι πως φερεσαι ασυνετα. Σοβαρεψου. Η ζωη ειναι πολυ μικρη για να κουβαλας αλυσιδες πανω σου. Με σοκαρει το οτι αυτοκαταστρεφεσαι με καθε διαθεσιμο τροπο: ξενυχτας μεχρι απολυτης εξαντλησης, πνιγεις τα προβληματα σου σε ανεξελεγκτες ποσοτητες αλκοολ, εξαφανιζεσαι για λιγο απο τη σκληρη σφαιρα της παραγματικοτητας μεσα στον καπνο απο στριφτα τσιγαρα. Εισαι περιεργο πλασμα, μου εξαπτεις την περιεργεια, με τρομαζεις με την απροβλεπτη ελαφρομυαλια σου, με τρομαζεις με την καθε σου επερχομενη κινηση.

Δεν οφειλω εγω να σε σωσω. Να μπω στη δινη των προβληματων σου και να πνιγω μαζι σου. Δεν ειναι δικη μου ευθυνη να απλωσω το χερι και να σου ζητησω να μιλησουμε, να κατανοησουμε λιγο πιο καλα ο ενας τον αλλο. Βαθια μεσα μου ξερω οτι πρεπει να σου σταθω αν με χρειαστεις, να σε παρηγορησω οταν μου το ζητησεις, να σου δωσω τη δυναμη να ξανασηκωθεις και να προχωρησεις οταν δω οτι δεν εισαι σε θεση να το κανεις. Και θα το κανω. Πες το τρελα, πες το χαζομαρα, πες το οτι θελεις. Ολοι κουβαλαμε λιγη τρελα μεσα μας. Αυτο μας κανει αλλωστε λιγο πιο ανθρωπινους. Αν ημασταν τελειοι, ουτε εσυ θα βρισκοσουν εδω τωρα να μου ζητησεις στηριξη, ουτε εγω θα ημουν αντικρυ σου να σε διαβεβαιωσω οτι ολα θα πανε καλα. Ποτε να μη ζητησεις να εχεις μια τελεια ζωη. Ονειρεψου μια ζωη με αυτα ακριβως που χρειαζεσαι και με αυτα που θα σε οδηγησουν στην ευτυχια και επειτα παλεψε με ολες σου τις δυναμεις να πλησιασεις το ονειρο αυτο. Μονο τοτε θα χεις καταλαβει το σκοπο της υπαρξης σου, τις δυσκολιες που σου επιβαλλει η ζωη και πρεπει να υπερπηδησεις, το νοημα του να ξυπνας καθε μερα οχι για χαρη μιας ρουτινας αλλα για να συνεχισεις το κυνηγι της ευτυχιας.

Μεχρι τοτε, εγω θα γυριζω εδω γυρω. Σηκωνω και εγω το δικο μου σταυρο. Οπως και εσυ ετσι κι εγω θα στραφω σε καποιον εκει εξω για να βρω στηριξη, παρηγορια, δυναμη, θαρρος, οτι ειναι αυτο τελος παντων που θα μου δωσει την ωθηση να συνεχισω. Μη νιωθεις μοναξια, γιατι ολοι πλεουμε σε ροτες παραλληλες και παρομοιες. Ειναι στιγμες που οι ροτες μας ξεφευγουν απο το προδιαγεγραμμενο και διασταυρωνονται και ολη η μαγεια συμβαινει. Γι' αυτο μη φοβασαι τη μαγεια, ειναι ικανη να αλλαξει εντελως τον κοσμο οπως τον γνωριζεις.

Και ποιος ξερει, μπορει στο τελος να ανακαλυψεις οτι αυτος ο κοσμος ειναι καλυτερος απο αυτον που αντικριζεις τωρα. Πιστεψε με, τοτε θα κοιταξεις τον ουρανο, θα αφουγκραστεις σιωπηλα τον χτυπο της καρδιας σου και θα χαμογελασεις. Γιατι τοτε θα ξερεις οτι ολα πανε καλα.