Κυριακή 30 Σεπτεμβρίου 2012

Προχωρωντας... προς τα πισω

Πολλοι εχουν πει οτι η Ελλαδα ειναι μια χωρα που σου κοβει την ανασα. Κατα κυριο λογο θα ακουσεις να το λενε σε γενικο περικειμενο που αφορα θαλασσα, πολιτισμο, διακοπες, φαγητο, μπλα μπλα μπλα και αλλες γενικες κλισε θεσεις, που δεν αντιλεγω, σαφως και ισχυουν. Τον τελευταιο καιρο ομως φαινεται οτι αυτη η χωρα δειχνει μια αλλη πλευρα της, οπου η ανασα σου κοβεται για αλλο λογο: απλα επειδη εχεις ηδη ριξει ενα μπινελικι απνευστι για ολες τις μαλακιες με τις οποιες θα βρεθεις αντιμετωπος, και πασχιζεις να παρεις ανασα για να συνεχισεις να τα "χωνεις" με μενος. Και με το δικιο σου.

Προσπαθω να πεισω τον εαυτο μου οτι ειναι μονο ιδεα μου, αλλα η πραγματικοτητα επιβεβαιωνει τους φοβους μου: αυτη η χωρα μοιαζει να μενει πισω απο "αποψη". Δεν εξηγειται αλλιως το οτι σε δημοσιους φορεις ειδικα οι προισταμενοι προτιμουν να αναλωνουν την ημερα τους διαπληκτιζομενοι με τον καψερο κοσμακη που χει βαρεθει να τραβαει συνεχεια το ιδιο λουκι με το "μπουρδελο" της γραφειοκρατιας που εχει θεμελιωθει εδω και δεκαετιες, αντι να μηχανοργανωσουν ηλεκτρονικα ολο αυτο το χαρτομανι που σαπιζει με τις πρωτες υγρασιες, ωστε να χανονται καθε χρονο αρκετα, σημαντικα κρατικα εγγραφα.
Εκτος κι αν μπορειτε βεβαια να μου εξηγησετε απο που και ως που ως φοιτητης εν ετει 2011 μπορουσες ΧΩΡΙΣ ΠΑΣΟ να εκδωσεις καρτα απεριοριστων διαδρομων για τα μεσα χρησιμοποιωντας βεβαιωση εγγραφης στο ΑΕΙ-ΤΕΙ οπου πετυχες, εν αντιθεσει στο σωτηριο 2012 αυτο δεν γινεται.

Κλασικο "pain in the ass" δε εχει καταντησει η ολη ιστορια με τις διαφορες υπηρεσιες φοιτητικης μεριμνας σε πολλα ελληνικα πανεπιστημια, που σαν να παραδεχονται οτι καθε χρονο χανουν ΟΛΟ ΑΥΤΟ ΤΟ ΓΑΜΗΜΕΝΟ ΧΑΡΤΟΜΑΝΙ που σε στελνουν σε ΚΕΠ, ΣΕΠ, ΜΕΠ και αλλα τετοια εκνευριστικα ακρωνυμα να μαζευεις, και σε υποχρεωνουν να το προσκομισεις εκ νεου. Μπορω να κανω τοπο στην οργη και να παω να βγαλω απο το Κεντρο Εκνευρισμου Πολιτων ενα πιστοποιητικο οικογενειακης καταστασης η να κανω μια φωτοτυπια του εκκαθαριστικου της εφοριας, αλλα διαολε, δε θα χρυσωσω τον φωτογραφο της γειτονιας επειδη μου ζητανε ΦΤΟΥ ΞΑΝΑ φωτογραφιες, που στην τελικη επιβεβαιωμενα ΔΕΝ ΤΙΣ ΧΡΗΣΙΜΟΠΟΙΟΥΝΕ ΚΙΟΛΑΣ! Λες και μεσα στο διαστημα δυο εξαμηνων που παρηλθε πηγα και φουσκωσα τα βυζια μου και εκανα κι αλλαγη φυλου για να μοιαζω στην Καρντασιαν. Κυριοι εργαζομενοι του Κεντρου Εξυπηρετησης Φοιτητων (του Παντειου), η μεγαλυτερη αλλαγη που θα δειτε EVER στην αρχοντομουρακλα μου ειναι να μεινω αξυριστος, η να τα παρω ολα συριζα γαμπρος. Μην περιμενετε να τρεχω σαν το κοροιδο να βγαζω φωτογραφιες καθε φορα που σας καπνισει.

Επειτα, ειναι αυτο το πραμα με τους δρομους. Εδω δε θα θεσω προτεραιοτητα στη βαρυτητα των προβληματων οπως τα κατηγοριοποιω εγω, απλα θα τα παραθεσω και τα βαζετε ο καθενας στη σειρα που σας ενοχλουν περισσοτερο. Αρχικα θα προσπερασω το γεγονος οτι δρομος στην Ελλαδα χωρις λακουβα και μπαλωμα δε νοειται, φαινεται πλεον ξεκαθαρα η αδιαφορια της πολιτικης σκηνης αυτης της χωρας. Πες εμας μας γραφουνε εκει που μελανι δεν πιανει, τις Φεραρι και τις Καγιεν που χρυσοπληρωσαν με οσα εχουν υπεξαιρεσει και μας εχουν κατακλεψει δεν τις λυπουνται; Εχουν στεναξει οι αναρτησεις τους με τετοιους καροδρομους. Εν συνεχεια, ειναι οι υπηρεσιες οδοκαθαρισμου των δημων. Εχει πει κανενας σε αυτα τα συνεργεια οτι καθαρισμα εκτος απο τους δρομους με υψηλη κινηση και κοντα σε οικιστικες ζωνες (οπου εχει μπολικους πεζους και για το θεαθηναι θελουμε οι δρομοι να "λαμποκοπανε", λεμε τωρα), θελουν περιποιηση και οι δρομοι υψηλης κινησης οπως κεντρικες αρτηριες, αυτοκινητοδρομοι και λοιπα οδικα δικτυα; Ειναι τοσα τα ατυχηματα απο απωλεια ελεγχου του οχηματος, επειδη αυτο πατησε σε καταλοιπα ελαστικου στην ασφαλτο απο αποτομο φρεναρισμα αλλου προπορευομενου, που δε ειναι πια υπερβολη να πεις οτι στους δρομους "και η σκουπα σωζει ζωες". Τελος, τα σκουπιδια. Δεν θεωρω το εαυτο μου κοσμοπολιτη. Γλωσσομαθη και τρελαμενο με ξενες πολεις και κοινωνιες ισως, πολυταξιδεμενο σιγουρα οχι. Στα λιγοστα ομως ταξιδια που εχω κανει δεν εχω ξαναδει σε ευρωπαικη πολη την εικοντα των αθηναικων δρομων και πεζοδρομιων. Θα περιμενε κανεις οτι δεξια ελιτιστικα κωθωνια της νεοαστικης νομενκλατουρας θα γελουσαν αν τους ελεγε κανεις οτι στην Τσεχια, χωρα που για αρκετο καιρο ειχε στο σβερκο της το σοβιετικο μεγαθηριο και ζουσε στη δεκαετια του '70 σε συνθηκες ανατολικου μπλοκ, η Πραγα ειναι ισως η καθαροτερη ευρωπαικη πρωτευουσα. Ολο το κολπο εγκειται στην ιδιοσυγκρασια του κοσμου, ο οποιος σεβεται οχι μονο το πολιτιστικης κληρονομιας περιεχομενο της πολης, αλλα και την εικονα που οχι μονο οι επισκεπτες αλλα και οι ιδιοι καθε μερα απολαμβανουν. Την ιδια στιγμη, στο αθηναικο κεντρο πρεπει να κανεις σλαλομ αναμεσα σε χαρτοκουτα και σακουλες σκουπιδιων στη μεση του πεζοδρομιου. Πανε οι παλιες (καλες δεν τις λες) εποχες που η "γκριζα ζωνη της μολυνσης" περιοριζοταν στην αμεση περιοχη ενος καδου. Πλεον, εκει οπου αρχικα προοριζοταν να κυκλοφορουν πεζοι δημιουργουνται εστιες μολυνσεων.

Απελπισια; Ειναι λιγη. Θυμος; Ακομα δεν εχουμε δει τιποτα πιστευω. Τα χειροτερα απλα περιμενουν για να συμβουν. Τι μπορουμε να κανουμε; Πολλα. Για αρχη να αλλαξουμε φιλοσοφια. Να βγουμε για λιγο απο το comfort zone μας, να κινητοποιηθουμε. Ποτε θα ερθει βελτιωση; Σιγουρα οχι συντομα.
Αλλα γιατι να πτοηθουμε; Η ζωη ειναι εκει εξω και περιμενει να την κανουμε καλυτερη. Αν μη τι αλλο, αξιζει να προσπαθησουμε.

Καλο μας μηνα και καλη δυναμη λοιπον.

Πέμπτη 30 Αυγούστου 2012

Free 2 Play

Θυμαμαι εντονα οτι γελασα με την ψυχη μου οταν ειδα το 2009 το ετικετακι της τιμης του τοτε τελευταιου Call of Duty που ειχε κυκλοφορησει, πρεπει να ηταν το Modern Warfare 2. Μου ειχε φανει ανεκδοτο το να κοστιζει ενα First Person Shooter, κοινο οπως πολλα αλλα, 60 ευρω. Ακομα πιο περιεργο μου φανηκε πως μεσα σε λιγους μηνες απο την εμφανιση του στα ραφια, το παιχνιδι εμπλουτιστηκε με πακετα με επιπλεον χαρτες για να αλληλοσφαχτουν οι παιχτες σ' αυτους, λες και το παιχνιδι ειχε εκδοθει στην αγορα μισοτελειωμενο, λες και τα 60 ευρω που ειχες ηδη δωσει ηταν για κατι λειψο. Μιλαμε για 5 χαρτες ανα πακετο, και συνολο 2 πακετα. 10 κομματια ψηφιακου περιεχομενου που οι κατασκευαστες εκριναν οτι ΔΕΝ αξιζε να τα χει ηδη ο καταναλωτης που ειχε τιμησει τον κοπο τους και ειχε αγορασει το παιχνιδι. Και μιλαω για αγνωμοσυνη απο μερους της εταιριας αναπτυξης, γιατι τα πακετα αυτα ΔΕΝ ΗΤΑΝ ΔΩΡΕΑΝ. Ναι, καλα διαβασατε, το κομματι πηγαινε 15 ευρω αισιως. 15 ευρω. Ακομη μου φαινεται αδιανοητο οτι καποιος θα πληρωνε 15 ευρω για 5 χαρτες, 3 ευρω ο χαρτης. Αν ειναι ποτε δυνατον. Εχουν υπαρξει φορες που πληρωσα 3 ευρω για ενα ΟΛΟΚΛΗΡΟ παιχνιδι, και αποδειχτηκε εξαιρετικο. Σορρυ μαγκες αλλα δε νομιζω οτι χτυπησατε πια ΤΕΤΟΙΟ επιπεδο στο δημιουργημα σας που να χρεωνετε 3 ευρω ενα κομματι ψηφιακου περιεχομενου. Αυτα σκεπτομενος δεν εχασα πιστη στην αγορα, ομως οσο και αν επειθα τον εαυτο μου οτι αυτα ειναι σημεια των καιρων και η συμφορα θα περασει, η ζημια ειχε ηδη γινει και ηταν μη αναστρεψιμη: η εταιρια που εξεδωσε το Call of Duty ξεκινησε ενα νεο τρεντ, αυτο των DLC (DownLoadable Content), επι πληρωμη δηλαδη προσθετου περιεχομενου το οποιο αν και ηταν ηδη ετοιμο και προγραμματισμενο την ημερα κυκλοφοριας του παιχνιδιου, οι εκδοτες κρινουν σκοπιμο να μην το συμπεριλαβουν στην εκδοση του παιχνιδιου και να τα πουλησουν σε μετεπειτα φασεις. Νομιζω δε χρειαζεται να εξηγησω γιατι το κανουν, ειναι μαλλον προφανης ο λογος: ΚΕΡΔΟΣ. Ουσιαστικα, μ' αυτον τον τροπο βρηκαν διοδο για να ξεζουμισουν ακομη περισσοτερο την ηδη ταλαιπωρημενη τσεπη του (Ελληνα) gamer.

Την ιδια στγμη, και παλι μιλωντας για καποιο σημειο στο σωτηριο ετος 2009, το αντιδοτο στη μαστιγα των ακριβων video games και του εξισου υπερτιμημενου DLC τους ερχοταν απο την παγωμενη Σουηδια. Κι αυτο διοτι η Digital Illusions CE (DICE), η εταιρια που μας εδωσε το θρυλικο Battlefield, ειχε ξεκινησει τα ευρειας κλιμακας εγκαινια του νεου της τιτλου, του Battlefield Heroes. Το εντυπωσιακο δεν ηταν οτι επροκειτο για αλλο ενα καλοφτιαγμενο παιχνιδι για τη μακρα σειρα των Battlefield, καθως δε διεθετε ουτε το γραφικο μεγαλειο ουτε τον ρεαλισμο στις καταστασεις μαχης των προκατοχων του. Το winning point της υποθεσης ηταν οτι το παιχνιδι ηταν ΕΝΤΕΛΩΣ ΔΩΡΕΑΝ. Και δεν κανω πλακα. Για το συγκεκριμενο παιχνιδι δεν εδινες δραχμη τσακιστη. Η DICE αποφασισε να διαθεσει το παιχνιδι για δωρεαν κατεβασμα απο το σαιτ της γι' αυτο ωστε να τραβηξει κοσμο να δοκιμασει το νεο της project. Η επιτυχια ηταν εγγυημενη. Το παιχνιδι, εχοντας περασει απο φασεις κλειστης αρχικα και επειτα ανοιχτης δοκιμαστικης περιοδου (beta), εδωσε νεα πνοη στην αγορα εχοντας εξαλειψει ολα τα λειτουργικα σφαλματα και bugs που το ταλαιπωρουσαν. Βεβαια, η DICE δεν το εφτιαξε για τη "φουκαριαρα τη μανα της" για να το δινει δωρεαν. Το επιχειρηματικο μοντελο της εταιριας ηταν αυτο των μικροσυναλλαγων, η microtransactions. Με λιγα λογια, στο καθεστως των μικροσυναλλαγων ο βασικος πυρηνας του παιχνιδιου ειναι απολυτως δωρεαν και προσβασιμος σε ολους, ενω οποιοσδηποτε θελει μπορει να δωσει ενα σχετικα μικρο ποσο (μιλαμε για 3 η 4 ευρω) και να αποκτησει ετσι αντικειμενα απο μια πληθωρα διαθεσιμων εξοπλισμων, απο οπλα μεχρι ενδυση για τον χαρακτηρα του. Εδω καπου ανακυπτει ομως ενα μικρο προβλημα. Ορισμενα free2play παιχνιδια που ακολουθησαν το παραδειγμα του Heroes, αλλα και το ιδιο το Heroes, υπεπεσαν στο σφαλμα να καταντησουν το καθεστως μικροσυναλλαγων τους (τη μονη πηγη κερδων τους οταν κατ' ουσιαν διαθετουν ολοκληρο το παιχνιδι τσαμπα) pay2win. Ο καθε gamer που ακουει τη σημερον pay2win και σεβεται τον εαυτο του εξοργιζεται, και αυτο γιατι σε τετοιες περιπτωσεις αυτοι που προτιθενται να ξοδεψουν λεφτα για επιπλεον εξοπλισμο ερχονται σε πλεονεκτικοτερη θεση απο αυτους που μενουν προσκολλημενοι στο free μοντελο. Πολλα οπλα εχουν καλυτερα στατιστικα μαχης, αρκετα ενισχυτικα εμπειριας μπορουν να αποκτηθουν μονο πληρωνοντας και στο τελος της μερας αυτος που χανει ειναι ο παιχτης που δεν ειναι σε θεση να μετεχει στις μικροσυναλλαγες και ως εκ τουτου να αποκτησει καλυτερα εφοδια απο τα στανταρ που διαθετει ο καθενας που κατεβαζει το παιχνιδι για πρωτη φορα. Τελευταια, υπαρχουν αρκετα παιχνιδια που ξεφευγουν απο αυτη τη νοοτροπια, ακολουθωντας ενα τελειως διαφορετικο μονοπατι: δε δινουν αξια μονο στο χρημα που θα ξοδεψει κανεις, αλλα και στο ΧΡΟΝΟ του. Ενα τετοιο παραδειγμα ειναι το Blacklight: Retribution, στο οποιο η αποκτηση οποιουδηποτε κομματιου εξοπλισμου ειναι δυνατη χωρις να χρειαστει ο παιχτης να καταξοδευτει. Κι αυτο διοτι μετα τη ληξη καθε αγωνα, ανεξαρτητως αν η ομαδα του παιχτη κερδισει η οχι, ολοι ανταμειβονται με ποντους που μπορουν μετεπειτα να ξοδευτουν για οπλα, σκοπευτρα, θωρακιση κτλ. Ως αντισταθμισμα για τη δυνατοτητα να μπορει κανεις να αποκτησει αντικειμενα τοσο με χρηματα οσο και με τους ποντους που αποκτα απλως παιζοντας το παιχνιδι, οι τιμες αποκτησης με τους δωρεαν ποντους ειναι σημαντικα υψηλοτερες αλλα σιγουρα οχι απαγορευτικες, αφου τα ποσα συγκεντρωνονται ευκολα αν καποιος εχει την ορεξη και το χρονο να ασχοληθει αρκετα με το παιχνιδι. Ολες αυτες οι εξελιξεις αναθερμαναν το ενδιαφερον των gaming κοινοτητων ανα τον κοσμο για τα παιχνιδια free2play , και ακομη περισσοτερο στην αυξηση της δημοτικοτητας τους συνεβαλε η διαθεση τους σε διαδικτυακες πλατφορμες με μεγαλη απηχηση οπως το Steam.

Παντως, στο συνολο τους τα παιχνιδια free2play δεν αποτελουν σε καμια περιπτωση νεο φαινομενο, αφου ειχαν ηδη ξεκινησει δυναμικα στις αρχες της δεκαετιας του 2010 απο ασιατικες χωρες και ιδιαιτερα τη Νοτια Κορεα, με τιτλους οπως το Combat Arms, το WarRock και το Runescape να αποτελουν πιονερους και αδιαφιλονικητους "βασιλιαδες" αυτου του κομματιου της αγορας των βιντεοπαιχνιδιων. Ωστοσο, η εποχη αυτων των παιχνιδιων οδηγησε τους απανταχου φαν να συμβιβαστουν με την ιδεα οτι τα δωρεαν παιχνιδια δεν μπορουν αν φτασουν σε επιπεδο γραφικης απεικονισης, περιεχομενου και ζωντανιας τα αντιστοιχα εμπορικα, καθαρα λογω του αντικειμενικου προυπολογισμου που διατιθεται στο σταδιο αναπτυξης των μεν και των δε. Νεοτερες κυκλοφοριες ομως, οπως το Retribution που προανεφερα, καταρριπτουν αυτο το στερεοτυπο, εκμεταλλευομενα πληρως τις τελευταιες τεχνολογιες στο χωρο της αναπτυξης βιντεοπαιχνιδιων, προσφεροντας μοναδικη εμπειρια στους χρηστες για μηδενικο ουσιαστικα αντιτιμο.

Οσον αφορα, τουλαχιστον κατ' εμε, το χωρο των δωρεαν βιντεοπαιχνιδιων, πρεπει να προετοιμαζομαστε για μεγαλα πραγματα στο μελλον. Οι δυνατοτητες περιοριζονται μονο απο την ανθρωπινη φαντασια, το κοινο εχει ακορεστη προσμονη για κατι νεο και καινοτομο που δε θα του κοστισει και οι εταιριες μπορουν να εκμεταλλευτουν ακομη πιο ευελικτα επιχειρηματικα μοντελα για να μεγιστοποιησουν τα κερδη τους. Only the sky is the limit.

Αυτα για τωρα. Θα σας δω στις διαδικτυακες αρενες, αλλωστε ειπαμε, τα ωραια πλεον ειναι ΚΑΙ δωρεαν!

Τετάρτη 29 Αυγούστου 2012

Αυτοκαταστροφη

Δεν καταλαβαινω τους ανθρωπους. Οχι τις αναγκες τους. Αυτες μαλλον ειναι επιφανειακες τις περισσοτερες φορες. Σιγουρα καταλαβαινω τα συναισθηματα τους. Ιδιαιτερα οταν δεν τα κρυβουν, η οταν δεν φοβουνται να τα μοιραστουν. Αυτες ειναι στιγμες που μου αρεσουν: οταν ο αλλος δε φοβαται να σου πει οτι κατι τον πληγωσε, κατι τον στενοχωρει, κατι τον εκανε να πεταξει στον εβδομο ουρανο. Το να μοιραζεσαι τα συναισθηματα σου δειχνει συνεση, ειναι σημαδι υψηλης νοημοσυνης. Ξερεις δηλαδη τοτε μεσα σου οτι τη λυπη που μοιραζεσαι με καποιον αυτοματα θα τη νιωσεις μιση, τη χαρα που θα μοιραστεις θα τη νιωσεις διπλασια. Κερδιζεις σε καθε περιπτωση. Ο απεναντι σου θα επωμιστει για σενα ενα κομματι του βαρους, η θα κανει τις στιγμες χαρας ακομη πιο αξεχαστες.

Και ερχεσαι τοτε εσυ. Το αυτοκαταστροφικο ον, το κλειστο πνευμα. Γιατι κρατας μεσα σου αυτο που νιωθεις; Γιατι το κρυβεις; Σε ποναει; Αντιμετωπισε αυτο που σε ταλαιπωρει στα ισια. Το να τρεχεις να ξεφυγεις απο οτιδηποτε σε καταρρακωνει ειναι δειγμα αδυναμιας, σημαδι πως φερεσαι ασυνετα. Σοβαρεψου. Η ζωη ειναι πολυ μικρη για να κουβαλας αλυσιδες πανω σου. Με σοκαρει το οτι αυτοκαταστρεφεσαι με καθε διαθεσιμο τροπο: ξενυχτας μεχρι απολυτης εξαντλησης, πνιγεις τα προβληματα σου σε ανεξελεγκτες ποσοτητες αλκοολ, εξαφανιζεσαι για λιγο απο τη σκληρη σφαιρα της παραγματικοτητας μεσα στον καπνο απο στριφτα τσιγαρα. Εισαι περιεργο πλασμα, μου εξαπτεις την περιεργεια, με τρομαζεις με την απροβλεπτη ελαφρομυαλια σου, με τρομαζεις με την καθε σου επερχομενη κινηση.

Δεν οφειλω εγω να σε σωσω. Να μπω στη δινη των προβληματων σου και να πνιγω μαζι σου. Δεν ειναι δικη μου ευθυνη να απλωσω το χερι και να σου ζητησω να μιλησουμε, να κατανοησουμε λιγο πιο καλα ο ενας τον αλλο. Βαθια μεσα μου ξερω οτι πρεπει να σου σταθω αν με χρειαστεις, να σε παρηγορησω οταν μου το ζητησεις, να σου δωσω τη δυναμη να ξανασηκωθεις και να προχωρησεις οταν δω οτι δεν εισαι σε θεση να το κανεις. Και θα το κανω. Πες το τρελα, πες το χαζομαρα, πες το οτι θελεις. Ολοι κουβαλαμε λιγη τρελα μεσα μας. Αυτο μας κανει αλλωστε λιγο πιο ανθρωπινους. Αν ημασταν τελειοι, ουτε εσυ θα βρισκοσουν εδω τωρα να μου ζητησεις στηριξη, ουτε εγω θα ημουν αντικρυ σου να σε διαβεβαιωσω οτι ολα θα πανε καλα. Ποτε να μη ζητησεις να εχεις μια τελεια ζωη. Ονειρεψου μια ζωη με αυτα ακριβως που χρειαζεσαι και με αυτα που θα σε οδηγησουν στην ευτυχια και επειτα παλεψε με ολες σου τις δυναμεις να πλησιασεις το ονειρο αυτο. Μονο τοτε θα χεις καταλαβει το σκοπο της υπαρξης σου, τις δυσκολιες που σου επιβαλλει η ζωη και πρεπει να υπερπηδησεις, το νοημα του να ξυπνας καθε μερα οχι για χαρη μιας ρουτινας αλλα για να συνεχισεις το κυνηγι της ευτυχιας.

Μεχρι τοτε, εγω θα γυριζω εδω γυρω. Σηκωνω και εγω το δικο μου σταυρο. Οπως και εσυ ετσι κι εγω θα στραφω σε καποιον εκει εξω για να βρω στηριξη, παρηγορια, δυναμη, θαρρος, οτι ειναι αυτο τελος παντων που θα μου δωσει την ωθηση να συνεχισω. Μη νιωθεις μοναξια, γιατι ολοι πλεουμε σε ροτες παραλληλες και παρομοιες. Ειναι στιγμες που οι ροτες μας ξεφευγουν απο το προδιαγεγραμμενο και διασταυρωνονται και ολη η μαγεια συμβαινει. Γι' αυτο μη φοβασαι τη μαγεια, ειναι ικανη να αλλαξει εντελως τον κοσμο οπως τον γνωριζεις.

Και ποιος ξερει, μπορει στο τελος να ανακαλυψεις οτι αυτος ο κοσμος ειναι καλυτερος απο αυτον που αντικριζεις τωρα. Πιστεψε με, τοτε θα κοιταξεις τον ουρανο, θα αφουγκραστεις σιωπηλα τον χτυπο της καρδιας σου και θα χαμογελασεις. Γιατι τοτε θα ξερεις οτι ολα πανε καλα.

Σάββατο 19 Μαΐου 2012

Το φαινομενο του 12χρονου (οχι της πεταλουδας)

Ξεκινησα (σε πιο εντατικη βαση απο οτι θα περιμενα) το διαδικτυακο gaming πισω στο σωτηριο ετος 2007. Θυμαμαι τις χρυσες εκεινες μερες που πρωτοσυνεδεσα το πισιον στο Ιντερνετ και εζησα την αποκαλυψη της ιλλιγγιωδους ταχυτητας των 6 Mbps που προσεφερε η τοτε ADSL συνδεση μου. Θυμαμαι την πρωτοφανη εμπειρια του πρωτου διαδικτυακου ματς στο Call of Duty 4 Modern Warfare, ενος κλασικου πλεον αριστουργηματος που εχει αφησει χρυση σφραγιδα πισω του στο χωρο των βιντεοπαιχνιδιων. Με συγκινηση ενθυμουμαι δε τους πρωτους εντονους διαπληκτισμους με αντιπαλους και μη στα ψηφιακα πεδια των μαχων, πολλες φορες με παραπλευρες απωλειες μανες, θειες, αδερφες και ξαδερφες. Γλυκιες αναμνησεις, που με το γυρισμα των καιρων, με την αλλαγη των κρισιμων συνθηκων σημερα, δεν προκειται να ξανασυμβουν. Δυστυχως. Σε καμια περιπτωση.
Κι αυτο, γιατι υπαρχουν παιδια. Πολλα παιδια. Πολλα μικρα, κακομαθημενα, χωρις τροπους και συνειδηση παιδια. Παιδια που λυμαινονται διαδικτυακες κοινοτητες, παιχνιδια και φορουμ και βγαζουν απο το πηγαδι τους λασπη που ξεπερναει σε επιπεδο και τον τελευταιο βαρκαρη στο Βολγα.
Θα επρεπε να υπαρχει αυστηροτερη εφαρμογη της νομοθεσιας περι της απαγορευσης χρησης απο παιδια παιχνιδιων που φερουν σημανση που ξεπερνα την ηλικια τους. Η PEGI στην Ευρωπη και το ESRB στο Αμερικα διαρηγνυουν τα ιματια τους οτι βρισκονται σε στενη συνεννοηση με τους κατα τοπον πωλητες λιανικης ωστε να μην φτανουν στα χερια 12χρονων παιδιων τιτλοι με σημανση για χρηση απο ενηλικους η για ατομα ανω των 17. Δεν το χαβω ουτε για αστειο. Ο καθε καψερος που στηνει την σημερον βιντεοπαιχνιδαδικο μεχρι και στη Ζαμπια δε θα πει οχι στα ζεστα χρηματα που βγαινουν απο τα πορτοφολια πατεραδων και μαμαδων που ζητουν πολεμικα και λοιπα παιχνιδια για τα ουτε καν ακομη εφηβα βλασταρια τους, οσο και αν του δινει σφραγισμενη επισημη οδηγια καποιος οργανισμος για το αντιθετο.
Εχει καταντησει τραγικο το να μπαινω σε σερβερ ενος παιχνιδιου το οποιο ξεκαθαρα φερει σημανση στο πακετο του για χρηση απο παικτες των 16 ετων και ανω και να ακουω στην ενδοσυνεννοηση φωνουλες απο παιδακια που δεν εχουν κατεβει ακομη στο σακο τα μπαλακια τους να βριζουν αφειδως τα σογια και τις οικογενειες των αντιπαλων τους, με πρωτοφανη περηφανια για τον εαυτο τους και το κατορθωμα τους (να πουλησουν δηλαδη μαγκια στο Ιντερνετ). Ανησυχητικο δε ειναι το γεγονος οτι δεν υπαρχει σχεδον καμια περιπτωση να ακουσω απο την αλλη ακρη της γραμμης νουθεσιες η φωνες απο γονεις προς τον κανακαρη τους που μολις μου εβρισε τη μανα: το επιπεδο της ανευθυνοτητας των γονιων ειναι τετοιο, που αποφασισαν να συνδυασουν το γεγονος οτι το παιδι τους αποβλακωνεται με τις ωρες πυροβολωντας τον μισο πλανητη με το να το αφηνουν να διαθετει εναν οχετο αντι για ενα στομα με συμβατικη ομιλια.
Quoting Τασουλα: "ΤΡΑΤΖΙΚ"!
Σταματησα εδω και πολυ καιρω να χαβω αμασητες τις κλισεδιαρικες πλεον αηδιες του κοσμου οτι η τηλεοραση, και δη στις μερες μας, τα βιντεοπαιχνιδια ειναι η ευκολη λυση για να κρατησεις ενα παιδι που μπορει να σου δημιουργει τα χιλια ζορια (ειτε επειδη ειναι υπερκινητικο, ειτε επειδη ειναι απειθαρχο) απασχολημενο και σε καταστολη. Καταρχας, βλακα γονιε, αν το παιδι σου ηταν υπερκινητικο θα απευθυνοσουν σε αρμοδιους για αυτο το θεμα (βλεπε ΓΙΑΤΡΟΥΣ), αν παλι ειναι απειθαρχο, ε αυτο λουσου το γιατι εσυ ησουν ο αμελης βραδυπους που δεν εστρωσες τον κωλο σου να μαθεις τροπους στο μικρο τερατακι. Μην τιμωρεις εμενα, που παιζοντας προσπαθω να βγαλω απο το μυαλο μου το γεγονος οτι πιθανοτατα θα κοπω σε ενα σωρο μαθηματα της ερχομενης εξεταστικης (παροτι διαβαζω εκτενως), με το να μου φυτευεις στις διαδικτυακες αναμετρησεις ενα μπασταρδακι που ακομα δεν εμαθε να αρθρωνει μια ολοκληρωμενη προταση και ηδη με φωναζει "μαλακα" επειδη πασχει απο το συνδρομο Turrets.
Επισης, βλακα γονιε, μαθε οτι αν οντως θες να στραφεις στα βιντεοπαιχνιδια για την ψυχαγωγια του βλασταριου σου, τουλαχιστον κανε το σωστα και εποικοδομητικα. Δεν ειναι τυχαιο οτι τα Cars και ο Κεραυνος ΜακΚουιν εχουν σημανση για παιδια 3 ετων και ανω, ουτε το οτι ο Lego Harry Potter εχει σημανση 6 ετων και ανω. Αλλοι εκατσαν και εκαναν τη δυσκολη δουλεια του να κρινουν ποια βιντεοπαιχνιδια ειναι καταλληλα για ποιες ηλικιακες ομαδες, σεβασου το λοιπον και παιξε με τους υπαρχοντες κανονες: μην αγοραζεις Grand Theft Auto και Call of Duty στο μικρο που ακομα δεν ξεκινησε το δημοτικο, αντ' αυτου βαλε το να παιξει καποιο παιχνιδι με αυτοκινητα η καποιο με ηρωες του Ντισνει ωστε και να ακονισει διαφορες ικανοτητες του και να ψυχαγωγηθει με τον πρεποντα τροπο. Οσο γελοιο θα φαινοτανε το να γυρνουσα εγω που ειμαι 20 χρονων με μια στρατα για μωρα, αλλο τοσο ηλιθιο και αταιριαστο ειναι το να σφαζει πορνες με αλυσοπριονα και να κλεβει αυτοκινητα ενα 10χρονο στο GTA.
Δυστυχως, οι συγχρονες κοινωνιες ειναι τετοιες που δεν υπαρχει φορεας που να δινει βεβαιωση η καποια διαπιστευση σε ζευγαρια-wannabe γονεις για το αν κρινονται ικανοι να αναθρεψουν με τα καταλληλα μεσα τα παιδια τους, και εστιαζω στο πνευματικο κομματι για να μην φανω φασιστας. Δεν προτεινω να περασουμε στην αντιπερα οχθη που ειναι το full-scale birth control, αλλα τουλαχιστον μια προσπαθεια να διασφαλισουμε οτι δεν θα χαζευουν τα παιδια των επομενων γενεων ηδη απο μονψηφια ηλικια. Ειναι απαραδεκτο αυτο που βιωνουμε σημερα, και δυστυχως οι επεκτασεις φτανουν μεχρι και σε εγκληματικες εξελιξεις (λεγε με η μαθητρια απο την Πατρα που τη βιασαν λογω των προκλητικων φωτογραφιων που ανεβαζε στο Facebook).
Για να κλεισω ομως με ενα ελφαρυ αστειακι: φανταζεστε τι θα γινοταν αν καποιος, ως αλλος Χιτλερ με την εφαρμογη της "Τελικης Λυσης" και το Ολοκαυτωμα των Εβραιων, ξεκινουσε μια επικων διαστασεων εκστρατεια για τον πληρη καθαρισμο του Ιντερνετ και των gaming κοινοτητων απο ολα αυτα τα κακομαθημενα που τις εχουν καταντησει σε αυτο το χαλι;
Ενα πραγμα θα σας πω μονο:
ΗΡΩΔΗΣ Version 2.0