i-Χασου (η Πως εμαθα να αντιστεκομαι στον τυφωνα Apple)

Don't get me wrong, θαυμαζω απιστευτα τον Steve Jobs. Ειναι για εμενα ενας συγχρονος Μιδας, ενας θαυματοποιος ανευ προηγουμενου. Εχει δημιουργησει μια αξιοζηλευτη εμπορικη αυτοκρατορια, μια κραταια δυναμη στο χωρο της τεχνολογιας, και η σημασια που ειχε η παρουσια του στην Apple εγινε εμφανης απο την πτωση των μετοχικων μεριδιων καθε φορα που αποχωρουσε απο την εταιρια για δικους του λογους, με αποκορυφωμα τη χασουρα της ταξεως τον 18 δισ. δολαριων την ιδια μερα που ανακοινωσε την δια παντος αποχωρηση του απο το τιμονι της εταιριας.
Περα ομως απο το "μυαλο πισω απο την τεχνολογια", θαυμαζω και τα ιδια τα προιοντα που τοσα χρονια δημιουργησαν το καλο ονομα της Apple. Κι αυτο οχι γιατι θετουν ως πρωτο τους στοχο την απολυτη τεχνολογικη υπεροχη εναντι καθε αλλου προιοντος ανταγωνιστικης εταιριας, αλλα γιατι προωθουνται εμπορικα απο τα βασικα χαρακτηριστικα που ο Jobs θεωρουσε σημαντικα: την απλοτητα στη χρηση και τη λειτουργικη, φιλικη διεπαφη με το χρηστη. Ειναι ενα πρωτοφανες αισθημα αυτο που νιωθει κανεις αγγιζοντας για πρωτη φορα ενα iPhone η το πληκτρολογιο ενος iMac, και ακομη εντονοτερο ειναι το "wow factor", ο παραγοντας ενθουσιασμου δηλαδη, που ενεργοποιειται με το ανοιγμα της πρωτης εφαρμογης. Κατα κοινη ομολογια, η χρηση προιοντων της Apple εχει θετικα αποτελεσματα στην παραγωγικοτητα των χρηστων, οι υπολογιστες της δεν κινδυνευουν τοσο σοβαρα οσο αυτοι στα Windows απο απειλες οπως οι ιοι και ολα τα συναφη, ενω απολαμβανουν κορυφαια ποιοτητα κατασκευης ακομη και στο πιο μικροσκοπικο MP3 player.
Ενα πραγμα ομως με εχει κανει να μισησω τα προιοντα της Apple, κατα τροπο τετοιο οπως μισω τον Μουρινιο. Απλουστατα, αν και εχουν σχεδον αγγιξει την τελειοτητα στην ποιοτητα (γιατι και ο Μουρινιο, ομολογουμενως, ειναι πολυ καλος προπονητης), εχουν αναπτυξει μια παρα-κουλτουρα και ενα "ντορο" για το ονομα τους, το οποιο μεταφραζεται σε αστρονομικα υψηλες τιμες χωρις απαραιτητα ενα αστρονομικα υψηλοτερο αντικρυσμα απο καθε ανταγωνιστικη προταση (γιατι και ο Φεργκιουσον ειναι καλος αλλα δεν ζηταει τοσα πολλα λεφτα).
Το οποιο εγω βεβαιως μεταφραζω σε "i-Χασου παλιοψωνιο". Και καπου εδω βεβαιως γινεται αισθητο οτι η παρουσα αναρτηση ειναι ενα μεγαλειωδες rant με τα ολα του.
Η σιχαμαρα αρχιζει ηδη απο το ανοιγμα της τηλεορασης. Καθε καψερη κορεατικη εταιρια καρυδοτσουφλων.... αυτοκινητων εννοουσα, που προσπαθει να πουλησει στο διαρκως διευρυνομενο κοινο που αυτη τη στιγμη αναζητα ενα οικονομικο και συμφερον αυτοκινητο, προωθει τα προιοντα της, ιδιαιτερα στο αγοραστικο κοινο απο 20 εως και 30 ετων, ξεχειλιζοντας τα απο (αχρηστα κατα βαθος) εξτρα και μπονους εξοπλισμους. Αυτα τα εξτρα μπορουν να εχουν τη μορφη μιας οθονης αφης για το CD Player στην κονσολα του αυτοκινητου, οθονιτσες στα προσκεφαλα των μπροστινων επιβατων για να παιζουν τα μικρα στο πισω καθισμα PlayStation και κατα τη διαρκεια πολυωρων ταξιδιων, μεχρι ενσωματωμενο οδηγο ταξιδιου με φωνητικες εντολες εχουν ορισμενα οικονομικα μοντελα προσανατολισμενα για το νεανικο καταναλωτικο κοινο. Εδω και λιγο καιρο ομως, το υπερτατο must-have, το "εκ των ουκ ανευ" σε καθε, μικρο κατα κανονα, οικονομικο αυτοκινητο που απευθυνεται στο ανωτερω target group ειναι η υπαρξη στο αυτοκινητο ενος multimedia dock. Για να το πουμε απλα και ελληνικα, προκειται περι μιας υποδοχης, αχρειαστης κατ' εμε, στην οποια ο πολυ μοδατος και πολυ ενημερωμενος τεχνολογικα νεαρος κατοχος του αυτοκινητου μπορει να συνδεσει την φορητη του συσκευη αναπαραγωγης πολυμεσων η το κινητο του τηλεφωνο. Και εδω αρχιζει η μαγεια, αφου δεν ειναι συμβατη οποια και οποια συσκευη, αλλα -ταρατατζουμ ταρατατζουμ- τα διαφορα iPod και iPhone.
ΜΑ ΕΙΝΑΙ ΔΥΝΑΤΟΝ;!;! Επειδη δηλαδη λυπηθηκα τα 300 ευρω παραπανω που κοστιζει το τηλεφωνο της Apple απο το ιδιων τεχνικων προδιαγραφων Nokia που πηρα, δεν εχω το δικαιωμα να ακουσω τη μουσικη μου οδηγωντας, χωρις να χρειαζεται να κουβαλησω ολοκληρη δισκοθηκη; Η επειδη ειχα τη σοφια, αντι να παω με τα mainstream αιγοπροβατα που ακουνε τη λεξη "iPod" και βελαζουν χαρουμενα, να ψαξω λιγο στην αγορα και να βρω MP3/MP4 player με τα μισα λεφτα κοστος και ικανοποιητικοτερες επιδοσεις (λεγε με π.χ. μεγαλυτερη διαρκεια μπαταριας), πρεπει ως αντιποινα να ειμαι στην τεχνολογικη "απ' εξω"; Μην τρελαθουμε, αυτο ειναι τεχνολογικος ρατσισμος, στην πληρεστερη του εκφανση.
Γι' αυτο και λεω λοιπον, "i-Χασου"!
Επειτα, συμβαινει αυτο που εν μερει τονισα παραπανω, οσον αφορα π.χ. τις φορητες συσκευες αναπαραγωγης πολυμεσων. Γιατι (και εδω μιλαμε για δικη μου πραγματικη ιστορια) το συμμαζεμενο σε διαστασεις MP3 player της Creative με 2 GΒ χωρητικοτητα (χοντρικα 1000 τραγουδια δηλαδη), οθονιτσα για να βλεπω τι ακουω ΚΑΙ ραδιοφωνο πρεπει να κοστιζει μολις 60 ευρω, ενω το ευλογημενο το iPod Shuffle, που και ραδιοφωνο δεν εχει, και η οθονη του λειπει, και εχει τη μιση διαρκεια αντοχης της μπαταριας χωρις να μπορεις να ηχογραφησεις κατι (αφου ουτε μικροφωνο διαθετει), να υπερβαινει τιμολογιακα το ΚΑΤΟΣΤΑΡΙΚΟ; Μηπως επειδη εχει δηθεν "μονοκομματης" κατασκευης αλουμινενιο σωμα, ενω το αλλο ειναι πλαστικο; Και επειδη; Το Creative ουτε απο τον 10ο οροφο δεν εχω σκοπο να το ριξω ουτε να το βαλω κατω και να το πατησω, αν και υποψιαζομαι οτι θα αντεχε την πτωση αφου ειναι βιδωτο και οχι κολλημενο. Γιατι να χρυσωσω την Apple με λεφτα που ουτε μου περισσευουν, ουτε της τα χρωσταω;
Γι' αυτο και λεω λοιπον, "i-Χασου"!
Σαν να μην εφτανε αυτο, η Apple εχει αντιληφθει οτι με την αναμπουμπουλα που προκαλει διοργανωνοντας πρες κονφερανς καθε φορα που θελει να παρουσιασει ενα καινουριο προιον, κανει ουσιαστικα ενα πολυ επιτυχημενο πρωτο μαρκετινγκ της εκαστοτε συσκευης, που αν μη τι αλλο δεν της κοστιζει και πολυ (κατ' ουσιαν τοσο, οσο της κοστισε να διοργανωσει την παρουσιαση). Ενα μαρκετινγκ που εχει υπνωτιστικη επιδραση πανω στα "αιγοπροβατα" (που ειδαμε νωριτερα), που χαρουμενα βελαζοντας καταθετουν τον οβολο τους στα καταστηματα της εταιριας (που εξαπλωνεται παγκοσμιως ταχυτερα απο την πανωλη), προκειμενου να αποκτησουν προιοντα τεχνικα υποδεεστερα απο ανταγωνιστικες προτασεις, μονο και μονο επειδη διαθετουν στην πισω πλευρα τους το πολυποθητο "δαγκωμενο μηλο" που θα βοηθησει στη δημιουργια του νεου τους κοινωνικου status (και οχι status quo, ευχαριστω για την βοηθεια Δημητρη!).
Και οταν λεω τεχνικα υποδεεστερα, δεν υπερβαλλω, ουτε αποσκοπω να "θαψω" τα προιοντα της Apple, απλα παραθετω την ψυχρη αληθεια. Φερ' ειπειν, καθε εταιρια που στις μερες μας εκδιδει το δικο της μοντελο Tablet PC (μια μοδα υπερφορητων συστηματων με μορφη λεπτης πλακας, την οποια εμαθε στα "αιγοπροβατα" η Apple οταν κυκλοφορησε το iPad), εχει ξεπερασει σε τεχνικα χαρακτηριστικα το αντιπαλον δεος της "Μηλιτσας". Κολοσσοι οπως η Samsung, η Acer, η Asus και η LG εχουν ηδη πλασαρει στην αγορα ταμπλετες εξοπλισμενες με υποδοχες αναγνωσης καρτων μνημης (για φωτογραφιες, βιντεο, μουσικη κτλ), υποδοχες συνδεσης καλωδιων USB και HDMI (για συνδεση με Η/Υ και τηλεοραση αντιστοιχα), καθως και ενσωματωμενες φωτογραφικες μηχανες υπερυψηλης αναλυσης, τοσο στην μπροστα οσο και στην πισω πλευρα της συσκευης για να ειναι δυνατες οι βιντεοσυνδιασκεψεις.
Μαντεψτε: το iPad, που ξεκινησε ολο το κινημα των ταμπλετων, δεν διεθετε σχεδον καμια απο τις παραπανω παροχες, αποτελωντας ουσιαστικα ενα υπερμεγεθες κινητο τηλεφωνο, που δεν καλυπτε αναγκες ουσιαστικες, παρα μονο την εικονικη ψευδαισθηση του οτι "πρεπει να μπορεις να συνδεθεις στο ιντερνετ η να δεις ταινιες καθως πινεις τον καφε σου στην καφετερια". Παραλληλα, κοστιζε επιμελως σε καθε retailer 200 ευρω περισσοτερο απο αλλες αντιστοιχες συσκευες. ΕΛΕΟΣ.
Το χειροτερο ειναι οτι οχι μονο ο κοσμος εχαψε το εξυπνο δολωμα της Apple, αλλα και το γεγονος οτι ερχομενου του 2011, η Apple προγραμματισε και πραγματοποιησε την κυκλοφορια του δευτερης γενιας iPad. Αυτο, οχι μονο απο τεχνικης αποψης προσπαθησε να αντιγραψει με μερικη τελικα επιτυχια τον εξοπλισμο αλλων ανταγωνιστων, αλλα εγινε και η αφορμη να κινηθει η Apple εναντια στον κραταιο της αντιπαλο, τη Samsung, νομικα και να ασκησει περιοριστικη εντολη στην κυκλοφορια του επερχομενου Galaxy Tab της δευτερης, ωστε να εξασφαλιστει η εμπορικη επιτυχια του iPad 2 το οποιο εχανε τεχνικα και τιμολογιακα στα σημεια.
Γι' αυτο και λεω λοιπον, "i-Χασου"!
Η Apple βεβαια, οχι οτι πασχει απο το συνδρομο του να μην μπορει να αρκεστει στα ηδη υπερυψηλα της κερδη, αλλα απλα για να αποδειξει οτι μπορει να γινει κακος μπελας για καθε της ανταγωνιστη, βαλθηκε να κατακτησει και ενα μετωπο που η ορκισμενη της αντιπαλος, η Microsoft, κρατουσε ως απαραβιαστο φρουριο: το χωρο του gaming, των ηλεκτρονικων παιχνιδων. Εξαπελυσε λοιπον πληρη επιθεση σε δυο μετωπα, αυτα του desktop gaming (κοινως τον χωρο των βιντεπαιχνιδιων στους Η/Υ), και του mobile gaming, σε συσκευες οπως τα πλεον ευρυτατα διαδεδομενα iPhone και iPad. Το δευτερο μετωπο επεσε ευκολα και η Apple χτυπησε φλεβα χρυσου, αφου τα εσοδα απο εφαρμογες των φορητων συσκευων της εκτιναχτηκαν με την μαζικη κυκλοφορια τιτλων παιχνιδιων που εκαναν θραυση. Αυτη η μονοκρατορια τον τελευταιο καιρο απειλειται απο την Google, που με τα Android κινητα τηλεφωνα και tablets, καθως και την συμπραξη της Nvidia που προσφερει κυκλωματα γραφικων υψηλης ποιοτητας στις συσκευες της Google, κινειται δυναμικα για να διεκδικησει το δικο της μεριδιο της αγορας.
Απο την αλλη, τα πραγματα στο χωρο του desktop gaming πηραν διαφορετικη τροπη, αφου με την "κατω απο το τραπεζι" συνεννοηση μεταξυ της Apple και της πλατφορμας διαχειρισης παιχνδιων της εταιριας Valve, της Steam, πολλοι δημοφιλεστατοι τιτλοι παιχνιδιων που μεχρι προτινος "ετρεχαν" μονο σε Η/Υ με Windows, τωρα γινονταν συμβατοι με iMac υπολογιστες της "Μηλιτσας". Η αυτοκρατορια του μηλου αντεπιτεθηκε ετσι δυναμικα, σημειωνοντας σημαντικα κερδη σε ενα τομεα που μεχρι προσφατα δεν υπηρχε διλλημα: αν ηθελες να παιξεις παιχνιδια, επρεπε να εχεις Windows.
Γι' αυτο και λεω λοιπον, "i-Χασου"! (ενταξει, οχι τοσο παθιασμενα εδω, δεν μου καιγεται καρφι για τις απωλειες της Microsoft, καλα εχει θησαυρισει και αυτη, αφου σχεδον ολος ο πλανητης εχει Η/Υ με Windows.)
Η Apple εχει αποδειξει με την παροδο του χρονου οτι ειναι ενα θηριο πολυπροσωπο, που αλλαζει μορφη και προσωπικοτητα ειτε κατα την αναζητηση περισσοτερων κερδων και νεων εμπορικων ευκαιριων, ειτε κατα την αλλαγη της κεφαλης της εταιριας, οπως συνεβη προ ολιγων ημερων με την (οριστικη πλεον) παραιτηση του Steve Jobs και την διαδοχη του απο τον Tim Cook, ενα ατομο που ο πρωην CEO Jobs εκρινε καταλληλο, αλλα που δεν ενεπνευσε ιδιαιτερα ουτε τον κοσμο ουτε τους μετοχους της εταιριας. Η "Μηλιτσα" εχει παιξει τον "Κινεζο", αντιγραφωντας ιδεες ανταγωνιστων -εστω και καθυστερημενα- και πλασαροντας τες με την δικη της μοναδικη πινελια, σημειωνοντας παραλληλα εμπορικες επιτυχιες. Εχει προσπαθησει να κατακτησει χωρους που μονοπωλουσαν χρονια κραταιες δυναμεις, οπως το PC gaming. Εχει δημιουργησει trends και τεχνολογικα ρευματα που απασχολουν ολοκληρο τον πλανητη και οδηγουν τις εξελιξεις, οπως το mobile gaming και την επελαση των tablets. Μα πανω απο ολα εχει διατηρησει με αξιοθαυμαστο τροπο, για τα περιπου 35 χρονια ιστοριας που συμπληρωνει, την φιλικοτητα και την απλοτητα επαφης προς τον χρηστη, που εκανε καθετι δικο της τοσο δημοφιλες. Γι' αυτο, καθε φορα που λεω "i-Χασου" με περιφρονηση προς τις οχι και τοσο φιλικες τιμολογιακες της πολιτικες, βαθια μεσα μου νιωθω τον ιδιο θαυμασμο για την τεραστια προσφορα της στον κοσμο της τεχνολογιας οπως τον ξερουμε σημερα.
Ειμαι εγω ομως υπερβολικος η αυτα τα σπαστικα 13χρονα με τα ακουστικα της Apple για το iPod στα αυτια -στη διαπασων ολη την ωρα- εχουν οντως αρχισει να πληθαινουν "λιαν επικινδυνως" (που ελεγε και μια ψυχη);